کد مطلب:94448 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:213
[صفحه 135] پس از آنكه طلحه و زبیر عناد و مخالفت خویش را آشكار ساختند، بطرف بصره گریختند. علی (ع) ابن عباس را مامور ساخت تا به بصره برود و زبیر را برگرداند و پیش از حركت، او را بدین سخنان آگاه فرمود: تو ای عبدالله عباس، نزد زبیر برو، و او را به پناه خدا و سایه اسلام دعوت كن! بدیدار طلحه مرو، چه اگر او را بنگری بسان گاوی است كه شاخهای پیچاپیچش را برای دریدن، تیز و بران كرده، و با چنین ظاهری، بر پشت اشتری سركش سوار است و می گوید: مركبم رام و نرم رفتار است اما به دیدار زبیر برو. چه، او راست دلی پذیرای ملایمت و ملاطفت و به او بگو: دائی زاده ات می گوید: تو مرا در حجاز شناختی و در عراق انكار كردی، بگو بدانم، آن آشنائیت چه بود و این پیمان شكنی ات ز چه روست؟
صفحه 135.